Future Perspectives at Dutch Design Week

Out of Place and Time: Objects from our 21st-Century Ancestors

Find us in person at DDW | Photos courtesy of Ling Lin

About the project

Out of Place and Time is an outdoor pop-up exhibition, consisting of plinths displaying familiar design objects. The mini exhibition transports visitors to the early 22nd century. Texts explain that researchers from the Museum of 21st Century Design have discovered objects at various excavation sites around the Netherlands. The museum’s interpretations are shared for the first time at Dutch Design Week in 2105.

At first glance, objects will appear in an expected format – on plinths, behind glass. However, audiences will quickly see that the labels contextualize the objects in unusual ways. Familiar designs will appear as relics from the past, pioneering inventions, or puzzling absurdities from a future perspective. The exhibition will immerse visitors in a future in which design values are dramatically different, prompting them to think in new ways about objects and their impact on the world.

The project’s overall goal is to utilize the thought experiment of projecting into the future as an inviting and even humorous way to broaden the conversation about design. The narration from a time many decades from now makes an audience feel as strangers in their own world, and offers a fresh and critical perspective on the objects we design today. By looking back on the 21st century from such a vantage point, the project prompts the question: how can design evolve to help usher in the future we want to see?

Object: Unknown tool

Legible markings: None

Date: Estimated early 21st century

This object was dredged in the year 2102 from the bay covering Old Rotterdam. Its shape, scale, and material suggests it was designed by our ancestors to use with their hands. Its structure mimics objects used to sooth teething children or strike other objects to generate music. But a bewildering discovery calls these ideas into question: testing reveals traces of honey on the wood. Might this object be something to do with honey bee activity? 

A controversial theory suggests our ancestors used it to eat honey. However, objectologists do not agree, as it would mean that humans exploited bees’ labor and stole their sustenance, an absurd notion!

Object: Onbekend gereedschap

Herkenbare eigenschappen: Geen

Datum: Geschat begin 21e eeuw

Dit voorwerp werd in het jaar 2102 opgegraven uit de baai van Oud Rotterdam. De vorm, de grootte en het materiaal suggereren dat het door onze voorouders werd ontworpen om met hun handen te gebruiken. De structuur lijkt op voorwerpen die werden gebruikt om kinderen te kalmeren of op andere voorwerpen te slaan om muziek te maken. Maar een verbijsterende ontdekking zet deze ideeën op losse schroeven: tests tonen sporen van honing op het hout. Zou dit voorwerp iets te maken hebben met de activiteit van honingbijen? 

Een controversiële theorie suggereert dat onze voorouders het gebruikten om honing te eten. Objectologen zijn het daar echter niet mee eens, want dat zou betekenen dat de mens de arbeid van de bijen uitbuitte en hun levens ontnamen, een absurde gedachte! Weer andere onderzoekers denken dat het misschien een seksspeeltje was. 

Object: Possible Animal Worship Sculpture 

Legible markings: None

Date: Estimated early 21st century

This object was found floating in the North Sea in the year 2101. Its size allows it to sit comfortably on a human hand, but its function has stumped objectologists across the globe. It is formed of flexible rubber in the shape of a bird with human attributes such as long eyelashes and a beak shaped in a smile. We struggle to understand: what social function did this bird perform making it worth extracting trees for their rubber? Why bring rubber all of the way to central Europe, when the trees grow thousands of kilometers away? Why the bright yellow color? Our latest theory is our ancestors mourned declining biodiversity by creating artificial animals and, oddly, preserving them rather than actual creatures. 

Object: Mogelijk dieraanbidding sculptuur 

Herkenbare eigenschappen: Geen

Datum: Geschat begin 21e eeuw

Dit object werd drijvend gevonden in de Noordzee in het jaar 2101. Door zijn grootte kan het prima op een mensenhand zitten, maar zijn functie heeft objectologen over de hele wereld verbaasd. Het is gemaakt van flexibel rubber in de vorm van een vogel met menselijke kenmerken zoals lange wimpers en glimlachende snavel. Wij worstelen met de vraag: welke sociale functie vervulde deze vogel waardoor het de moeite waard was om rubber uit bomen te halen? Waarom brachten ze dit rubben helemaal naar Midden-Europa, als diezelfde bomen duizenden kilometers verderop groeien? Waarom de felgele kleur? Onze laatste theorie is dat onze voorouders rouwden om de afnemende biodiversiteit door kunstmatige dieren te creëren en, vreemd genoeg, te bewaren in plaats van echte wezens.

Object: Menstrual Cup

Legible markings: None

Date: Estimated 2020

Researches for the Museum of 21st Century Design (M21D) unearthed this object in 2104 from a boat wreck in Maastricht. We are humbled  to encounter such an important personal object, a design still in use today! The bell-shaped device made of a soft and pliable material is recognizable as a menstrual fluid collection cup. These cups likely helped people with uteruses protect their health when access to alternatives faltered during The Great Collapse of 2050. Such cups contributed to the collective good by enabling users to consistently participate in public life. Just as today, this design helps ensure equal contributions in terms of ideas and influence, an essential condition when humanity needs every hand. 

Object: Menstruatiecup

Herkenbare eigenschappen: Geen

Datum: Geschat 2020

Onderzoekers van het Museum of 21st Century Design (M21D) hebben dit object in 2104 opgegraven uit een scheepswrak in Maastricht. We voelen ons vereerd zo'n belangrijk persoonlijk object aan te treffen, een ontwerp dat nog steeds in gebruik is! Het klokvormige apparaat van zacht en buigzaam materiaal is herkenbaar als een menstruatievocht opvangbeker. Deze bekers hielpen waarschijnlijk soortgenoten met baarmoeders hun gezondheid te beschermen toen de toegang tot alternatieven minder werd tijdens De Grote Ineenstorting van 2050.

Dergelijke bekers droegen bij aan het collectieve goed door gebruikers in staat te stellen consequent deel te nemen aan het openbare leven. Net als vandaag draagt dit ontwerp bij aan gelijke bijdragen op het gebied van ideeën en invloed, een essentiële voorwaarde wanneer de mensheid alle handen nodig heeft.

Object: Artificial Light Generator 

Legible markings: ‘PHILIPS’

Date: Estimated early 21st century

How many humans does it take to change a light bulb? None! Since the year 2084 our light has been produced by trees engineered to have gentle bioluminescence. In fact, our researchers struggle to understand ancient lighting practice, as it harmed birds and insects, as well as human sleep patterns. It is also mysterious why the light bulb appeared so often in jokes, for instance “how many lawyers does it take to screw in a light bulb?”, or a symbol of the bulb visually represented a new idea. 

Some believe indoor lighting was a service our ancestors subscribed to, paying companies for the service of shining light into their buildings. In this model, companies took responsibility for maintaining all of the services’ material parts, which this ‘PHILIPS’ may be an example of an early step towards the circularity achieved in 2080. 

Object: Kunstlicht generator  

Herkenbare eigenschappen: "PHILIPS"

Datum: Geschat begin 21e eeuw

Hoeveel mensen zijn er nodig om een gloeilamp te verwisselen? Geen! Sinds het jaar 2103 wordt ons licht geproduceerd door bomen die zijn ontworpen om een zachte bioluminescentie te hebben. In feite worstelen onze onderzoekers om de oude manier van verlichting te begrijpen, omdat het zowel insecten als menselijke slaappatronen schaadde. Het is ook mysterieus waarom de gloeilamp zo vaak opdook in grappen, bijvoorbeeld "hoeveel advocaten zijn er nodig om een gloeilamp in te draaien?", of een symbool van de gloeilamp visueel een nieuw idee vertegenwoordigde. Sommigen geloven dat binnenverlichting een dienst was waarop mensen zich abonneerden - waarbij zij geld gaven aan entiteiten voor de dienst van het schijnen van licht in hun gebouwen. In dit model namen bedrijven de verantwoordelijkheid voor het onderhoud van alle materiële onderdelen van de diensten, waarvan deze 'PHILIPS' een voorbeeld kan zijn: een vroege stap naar circulariteit die in 2080 wordt bereikt. 

Object: Early Wireless Communication Tool

Legible markings: "NOKIA," numbers 0-9 and various symbols

Date: Estimated late 20th century - early 21st

A "NOKIA" was a device used by our ancestors to connect over long distances. This technology was rendered useless by the digital blackouts of The Great Collapse of 2050. The design is simple, practical, and easy to disassemble. It surely would have endured for years, with an occasional replacement part. The museum’s researchers were able to recharge it and discover its battery life of 400 hours – far longer than later devices we have found. This is confounding, that 21st century humans designed deliberately inferior devices. Researchers speculate ‘NOKIA’ is not the design’s name but that of a “brand,” the peculiar abstraction our ancestors invented in late-capitalism.

Object: Vroeg draadloos communicatie-instrument

Herkenbare eigenschappen: "NOKIA", cijfers 0-9 en diverse symbolen

Datum: Geschat eind 20e eeuw - begin 21e eeuw

Een 'NOKIA' was een apparaat dat door onze voorouders werd gebruikt om over lange afstanden verbinding te maken. Deze technologie werd nutteloos door de digitale blackouts van De Grote Ineenstorting van 2050. Het ontwerp is eenvoudig, praktisch en gemakkelijk te demonteren. Het zou zeker jaren meegaan, met af en toe een vervangend onderdeel. De onderzoekers van het museum konden het opladen en ontdekten dat de batterij 400 uur meegaat, veel langer dan apparaten die ze later hebben gevonden. Het is verwarrend, dat de 21e eeuwse mens bewust toestellen van mindere kwaliteit ontwierp. Onderzoekers speculeren dat "NOKIA" niet de naam van het ontwerp is, maar die van een "merk", de opmerkelijke abstractie die onze voorouders in het laat-kapitalisme uitvonden.